Ποιήματα, Πίνακες και Ρητά

Μετά από μια πρόσκληση της καθηγήτριάς μας σε ένα μπλοκοπαίχνιδο, μας ζητήθηκε να αναφέρουμε κάποιο ποιήμα και ένα έργο τέχνης, τα οποία τρυπάνε την ψυχή μας και παραμένουν για πάντα εκεί.

"HikariNoKage" Θα πρέπει να συμφωνήσω με το "Όσο μπορείς" του Καβάφη, αλλά θα συμπληρώσω και ένα ποιηματάκι που μου έστειλε πριν από λίγο καιρό μια φίλη μου. Το ποιήμα είναι γραμμένο στα αγγλικά έτσι θα γράψω μία απλή μετάφραση. Ο τίτλος του είναι "Διαφορετικός" ("Different")

<ΠΟΙΗΜΑ>
"Διαφορετικός"

Πώς είμαστε τόσο "διαφορετικοί";
Αν το "διαφορετικό" είναι απλώς ένα πράγμα;
Αν όλοι έχουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά
Τί φέρνει το "διαφορετικό";

Άνθρωποι γεμάτοι μίσος
Προφανώς δεν μπορούν να δουν
Ότι δεν υπάρχουν πραγματικές "διαφορές"
Μεταξύ εμένα κι εσένα

Η εμφάνιση δεν μπορεί να δείξει "διαφορά"
Αν βρίσκεται εκεί μόνο για να φαίνεται
Αν δεν μοιάζεις με κάποιον άλλο,
γιατί είναι όλοι τόσο κακοί;

Αν το να είσαι "διαφορετικός" είναι το λάθος
Τότε προτιμώ να μην είμαι σωστή
Και θέλω να ζήσω τη ζωή μου
Δίνοντας μια "διαφορετική" μάχη!

"Ανώνυμος"

Το ποιήμα αυτό έχει γραφτεί από ένα παιδί, που αδυνατούσε να καταλάβει μέχρι την ηλικία των 11, γιατί το αντιμετώπιζαν τόσο σκληρά μόνο και μόνο επειδή ήταν "διαφορετικό". Το ποιήμα γράφτηκε στα 12-13 του χρόνια, όταν πλέον κατάλαβε ότι είναι καλύτερα να είσαι "διαφορετικός" παρά να προσποιήσαι.

<ΡΗΤΟ>
"Αν δεν μπορείς να πετάξεις, τρέχα! Αν δεν μπορείς να τρέξεις, περπάτα! Αν δεν μπορείς να περπατήσεις, μπουσούλα! Αλλά ό,τι και αν γίνει, ποτέ μα ποτέ μη σταματήσεις να προχωράς μπροστά."

και

"Η μόνη πραγματική γνώση βρίσκεται στο να γνωρίζεις ότι δεν ξέρεις τίποτα."

και

"Ένας σοφός άνθρωπος δεν χρειάζεται συμβουλές και ένας χαζός δεν θα τις δεχθεί."

<"amazone"> Μου ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω ένα μόνο ποίημα για αυτήν την ανάρτηση.Είναι αρκετά τα ποιήματα, τα οποία με ταξιδεύουν και με συγκινούν καθώς τα διαβάζω.
Θαυμάζω ιδιαίτερα τα ποιήματα του Ελύτη και του Καβάφη.

ΚΑΒΑΦΗΣ
Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
Μου ερέσει αυτό το ποιήμα γιατί δίνει μια σημαντική συμβουλή.Ακόμα και αν κάποιος έχει προβλήματα ας προσπαθήσει να τα ξεχάσει,αλλά χωρίς να ξεχάσει τον εαυτό του. Μπορείτε να βρείτε τα έργα του Καβάφη εδώ: http://cavafis.compupress.gr/index3.htm


ΕΛΥΤΗΣ
Ήλιος ο Πρώτος

Ψηλά μ' έναν πυρσό από στάχυα η λεβεντιά
Προχωρεί μεσ' στα κύματα και τραγουδάει:
Ώ παιδιά που με νιώθετε - πατριωτάκια του ήλιου
Με βέργες και παράξενα πουλιά στα χέρια

Με χλοερές καρδιές και μάτια καθαρά
Που ακούτε από τις παραλίες της ανατολής να βουϊζει
Ζεσταίνοντας στην αγκαλιά σας ένα φως απέραντο
Από την άκρη τ' ουρανού ως το βάθος της καρδιάς
Με πείσμα πορφυρό - πατριωτάκια του ήλιου.

Ακούστε με είμαι από τους δικούς σας δώστε μου ένα χέρι
Που ν' αγαπάει - μεμιάς να κόβει ολόκληρα τα όνειρα
Να κολυμπάει ελεύθερα στα νιάτα των νεφών
Η γη μιλάει κι ακούγεται απ' το ρίγος των ματιών.

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο
Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουνΑεροβάτες

Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας
Ένας θεός το ξέρει.
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου, όσοι δεν ένιωσαν ποτέ, με τί
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
Χτίζουμε, ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!

Ο Ελύτης είναι ένας ταξιδευτής.Με τα ποιήματά του μας τονίζει την ομορφιά των απλών δώρων που μας δώθηκαν, όπως ο ήλιος και που εμείς αδιαφορούμε γι'αυτά και κρατάμε
απαξιωτική στάση,θεωρώντας τα δεδομένα.Επέλεξα αυτό το ποιήμα γιατί λατρεύω τον ήλιο.
Το χρυσό του χρώμα,τις ηλιαχτίδες που με ξυπνάνε γλυκά χαϊδεύντας τα μάγουλά μου....
Μπορείτε να βρήτε τα ποιήματά του εδώ: http://www.magikokouti.gr/elytis.htm

΄ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ-ΠΙΝΑΚΑΣ




Μου αρέσει να βλέπω τα φωτισμένα προσωπάκια αυτών των μικρών καλλιτεχνών,και επίσης μου αρέσει που η κυρία εκνευρίζεται,ενώ οι μικροί μουσικοί το διασκεδάζουν.
(Πρέπει να χαιρόμαστε για τα παιδιά και για καθετι που καταφέρνουν,και όχι να τους φωνάζουμε και να νευριάζουμε διαρκώς!!!)

ΡΗΤΑ
1.Μια λέξη μας απελευθερώνει από τους πόνους της ζωής.Κι αυτή η λέξη είναι αγάπη
(Σοφοκλής)
2.Αλίμονο σπούδασα φιλισοφία,ιατρική και νομική και θεολογία,για να 'μαι εδώ με τόσα φώτα,τόσο μωρό όσο και πρώτα. (Μονόλογος του Φάουστ-Γκαίτε)
3.Φίλος είναι ένας άνθωπος ,με τον οποίο τολμάς να είσαι ο εαυτός σου(Π.Μπράουν)