Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Flamenco

Τα πρώτα σημάδια αυτού του χορού ανιχνεύονται στα τέλη του 18ου αιώνα.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά του είναι οι φαρμπαλάδες στις γυναικίες φορεσιές,τα φοινικικά κρουστά,οι επιδέξιες κινήσεις των δακτύλων.
Οι περισσότερες πηγές μας ενημερώνουν ότι ο χορός αυτός είναι κατόρθωμα των τσιγγάνων,αλλά αναφέρεται επίσης ότι δημιουργήθηκε από απόκληρους και κοινωνικά καταπιεσμένους ανθρώπους και γι'αυτό οι στίχοι των τραγουδιών είναι γεμάτοι λύπη,έρωτα,βία και θάνατο.

Το βασικό συστατικό του χορού αυτού είναι τα χτυπήματα από τα πόδια των χορευτών ,τα οποία λειτουργούν σαν κρουστά.Το "όργανο" αυτό ονομάζεται soniquete και συχνά ενισχύεται με την ειδική κατασκευή του ξύλινου χορευτικού πάλκου.
Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε κάποιες από τις κινήσεις
χορευτών του flamenco.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Tango "Ο χορός του πάθους"

Αποφάσισα να γράψω για ένα είδος χορού, το οποίο με ελκύει.Όπως θα έχετε είδη καταλάβει από τον τίτλο της ανάρτησης πρόκειται για το tango.
Ανακάλυψα τις παρακάτω πληροφορίες ,οι οποίες είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες,και αποφάσισα να τις γράψω σαν ανάρτηση στο μπλοκ.Ελπίζω να σας αρέσουν.

TO ΤΑΝΓΚΟ είναι ένα φαινόμενο που παρεξηγήθηκε πολύ. Και στη χώρα μας. Οι ρίζες του οπισθοχωρούν στο χρόνο και σε συγκεχυμένες γεωγραφίες. Χορεύτηκε και τραγουδήθηκε στα πιο περιθωριακά μέρη προτού πορευτεί ως τα αριστοκρατικά σαλόνια του μεσοπολέμου της Ευρώπης και του Κόσμου. Oι μεγάλοι δημιουργοί του, παρά το γεγονός ότι αρχικώς στερήθηκαν ακαδημαϊκών ευσήμων και αναγνώρισης, αποτέλεσαν για δεκαετίες τη ζώσα καλλιτεχνική πρωτοπορία της Αργεντινής.


Μοναχικοί πολλές φορές εργάτες της μουσικής και του στίχου, περιφρονημένοι βάρδοι των λαϊκών συνοικιών, των αραμπάλες, που η ελίτ αγνοούσε, έγραψαν τη δική τους ιστορία που γέμισε το Μπουένος Άιρες με ήχους, μουσικές και χορευτικά ζευγάρια στο απαγορευμένο μισοσκόταδο κάποιων κακόφημων οίκων ή λασπωμένων στενοσόκακων. Αναγεννήθηκε στο όνομα του Άστορ Πιατσόλα, του Οράτιου Φερέρ και του Nuevo Tango. Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί γι αυτό. Ταυτίστηκε ακόμα και με τον πιο βαθύ θύλακα της ανθρώπινης συνείδησης αλλά και με την αναζήτηση του πεπρωμένου.

Πλέον είναι ένας από τους πιο διάσημους χορούς,ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως «ο χορός του πάθους» και είναι μια πρόκληση για όποιον θελήσει να ασχοληθεί εξαιτίας του υψηλού βαθμού δυσκολίας του.

Blowin' In the Wind

How many roads must a man walk down
Before you call him a man?
Yes, n how many seas must a white dove sail
Before she sleeps in the sand?
Yes, n how many times must the cannon balls fly
Before theyre forever banned?
The answer, my friend, is blowin in the wind,
The answer is blowin in the wind.

How many times must a man look up
Before he can see the sky?
Yes, n how many ears must one man have
Before he can hear people cry?
Yes, n how many deaths will it take till he knows
That too many people have died?
The answer, my friend, is blowin in the wind,
The answer is blowin in the wind.

How many years can a mountain exist
Before its washed to the sea?
Yes, n how many years can some people exist
Before theyre allowed to be free?
Yes, n how many times can a man turn his head,
Pretending he just doesnt see?
The answer, my friend, is blowin in the wind,
The answer is blowin in the wind.

Imagine

Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

Στη Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ

Η πλατεία ήταν γεμάτη , με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου , κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.

Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ' τα σημάδια , σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ' αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,
να φωτίσω τις αιτίες που μ' αφήνουνε μισό.

Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες ,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,

η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

17 Νοεμβρίου

Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του σχολείου μας μια γιορτή για την 17 Νοέμβρη,όμως κάποιοι δεν γνωρίζουν την τραγωδία που συνέβει τότε και γι'αυτό αποφάσισα να γράψω,ώστε όσοι επισκέπτονται την σελίδα να ενημερωθούν.
Στις 17 Νοεμβρίου γιορτάζεται στην Ελλάδα η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.
Την Τετάρτη 14 Νοέμβρη 1973, το πρωί εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο του Ιδρύματος. Αρχίζουν συνελεύσεις για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο σχέδιο της χούντας για την υποταγή του κινήματος.
Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκροτούν μια επιτροπή κατάληψης. Κλείνουν οι πόρτες και στις 8.30 το βράδυ γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Αμέσως οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», «20% για την παιδεία» και «Κάτω η χούντα».


Ως τις 9.30 το βράδυ στις 15 Νοεμβρίου η κατάληψη έχει πυκνώσει ενώ ο λαός στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους, φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα.
Οι συγκεντρωμένοι παραμένουν όλη τη νύχτα για συμπαράσταση στους φοιτητές της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Την Παρασκευή 16 Νοέμβρη 1973 μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού.
Στις 9 το πρωί στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και σχηματίζονται δύο μεγάλες διαδηλώσεις στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου. Το μεσημέρι επιτροπή των αγροτών από τα Μέγαρα, που είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης τους, επισκέπτονται τη Συντονιστική Επιτροπή και ο σταθμός μεταδίδει: «Ο λαός των Μεγάρων στέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού και εργαζόμενου λαού... Ο αγώνας είναι κοινός... Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο... Είναι για την Ελλάδα. Για το λαό της που θέλει να καθορίσει τη ζωή του. Να πορευτεί στο δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας».
Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο τραγουδάνε το «πότε θα κάνει ξαστεριά».
Το απόγευμα οι διαδηλωτές στο χώρο γίνονται χιλιάδες με συμμετοχή των εργατών. Έτσι στις 6 το απόγευμα αρχίζουν οι συγκρούσεις διαδηλωτών και Αστυνομίας με πολλούς τραυματίες.
Στις 7 το απόγευμα μεγάλη διαδήλωση κατευθύνεται στο Πολυτεχνείο και η Αστυνομία χτυπάει. Εμφανίζονται τεθωρακισμένα της Αστυνομίας και πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Στη Σόλωνος, στην Κάνιγγος, στη Βάθη, στην Αριστοτέλους, στην Αλεξάνδρας, στην πλατεία Αμερικής γίνονται μάχες σώμα με σώμα.


Στις 9.30 η Αστυνομία απαγορεύει την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας μέχρι νεοτέρας διαταγής.
Στις 11 το βράδυ ο ραδιοσταθμός και τα μεγάφωνα καλούν τον κόσμο να μη φύγει. Οι αύρες έχουν κυκλώσει το χώρο του Πολυτεχνείου και τα δακρυγόνα έχουν πνίξει την περιοχή.
Όσοι μένουν ανάβουν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα και στήνουν οδοφράγματα.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ( Σάββατο 17 Νοέμβρη) τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.
Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι».
Στις 1.30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν μια «Μερσεντές» πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια».
Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.
Ωρα 2.50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου «Αβέρωφ». Μαζί του μπαίνουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες και συλλαμβάνουν και τους κυνηγούν , οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών τους προσφέρουν άσυλο.
Στις 3.20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο έχει εκκενωθεί πλήρως.
Πολλοί φοιτητές φοβούμενοι την σύλληψη, αν και βαριά τραυματισμένοι, αρνούνται τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο.

(Δυστυχώς το γεγονός του Πολυτεχνείου εκμεταλλεύτηκαν πολλοί άνθρωποι για να καταφέρουν να ανεβούν πολιτικά και να αποκτήσουν μια θέση στη Βουλή,αλλά και άλλα άτομα με απώτερους σκοπούς.Λυπάμαι που αυτά τα άτομα κατάφεραν να επιτύχουν τους σκοπούς τους,αλλά προτιμώ να μην αναφερω ονόματα.)
Εκείνη την ημέρα χάθηκαν πολλές ανθρώπινες ζωές για να πέσει το καθεστώς της χούντας,
όπως ήταν η Ελένη Ασημακοπούλου.Ας μην περιφρονούμε λοιπόν την μέρα αυτή και ας προβληματιστούμε με αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν τότε.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Ιμπρεσιονισμός και Τέχνη

Ο Ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα(κυρίως στη Γαλλία).

Aρχικά καλλιεργήθηκε στο χώρο της ζωγραφικής, επηρέασε τόσο τη λογοτεχνία όσο και τη μουσική.


Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, (συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες )



τα ζωντανά χρώματα (κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων)


και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός.




Ακόμα κάποια από τα έργα του Ιμπρεσιονισμού:





Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Είμαι 15

Στη διάρκεια της περσινής σχολικής χρονιάς λόγω μίας εκδήλωσης,ζητήθηκε στην μουσική ομάδα του σχολείου μας να συνθέσει ένα τραγούδι με το οποίο θα αναφέρει κάποια από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι.
Το τραγούδι παρουσιάστηκε σε κοινό καθηγητών και μαθητών από διαφορετικά σχολεία της πόλης.
Εγώ ,όπως και η HikariΝoΚage είμαστε μέλη αυτής της ομάδας(συμμετέχουν άλλα τρία αγόρια) και αποφάσισα να σας γράψω τους στίχους του τραγουδιού που γράψαμε,γιατί θέλουμε να τους σχολιάσετε και να μας πείτε την άποψή σας.

ΕΙΜΑΙ 15
1)
7 με 2 στο σχολείο σταθερά
και άλλες τόσες ώρες φροντηστήριο και αγγλικά
Γυρίζω σπίτι πιο αργά και απ' το μπαμπά
"Διάβασε θα μείνεις" φωνάζει η μαμά

2)
Δεν αντέχω άλλο τους βαρέθηκα πια
γονείς ,καθηγητές,media και άλλα πολλά
κήρυγμα μου κάνουν καθημερινά
να γίνω λένε πρέπει σαν star του σινεμά

3)
Γίνε παιδί μου δικηγόρος ή γιατρός
ψωμάκι να έχεις να μην μείνεις νηστικός
Κι εσύ κοριτσάκι μου να βρεις μια δουλειά
και ας μην βγάζεις μόνη σου και τόσα λεφτά
ο άντρας σου σε ντύνει σου δίνει λεφτά
εσύ τα πιατάκια σου και τα παιδιά

REFRAIN
Γιατί να βαριέμαι ,γιατί να θυμώνω
είμαι 15
και στα κάτεργα λιώνω
Γιατί να θυμάμαι στα νιάτα μου πόνο;
Γιατί για μια ζωή για την ζωή να μετανιώνω;

Δεν θέλω να βαριέμαι,δεν θέλω να θυμώνω
είμαι 15
και τα πάντα κατορθώνω
Δεν θέλω να θυμάμαι στα νιάτα μου πόνο
Δικές σας ανασφάλειες εγώ δεν θα πληρώνω


4)
Θέλω να ζήσω όπως θέλω εγώ
Κάνοντας κάτι που να το αγαπώ
Γιατί πρέπει να είναι κάτι φανταχτερό;
Γιατί πρέπει να γίνω σαν διαφημιστικό;

5)
Άντρας ή γυναίκα
δεν έχει διαφορά
Μια μέρα θα βγούμε και οι δύο στη δουλειά
Μη με προκαθορίζεις μη με κρίνεις βιαστικά
όχι απ' το φύλο, όχι ρατσιστικά

REFRAIN
Γιατί να βαριέμαι,γιατί να θυμώνω
Είμαι 15
και στα κάτεργα λιώνω
Γιατί να θυμάμαι στα νιάτα μου πόνο;
Γιατί για μια ζωή για την ζωή να μετανιώνω;

Δεν θέλω να βαριέμαι,δεν θέλω να θυμώνω
Είμαι 15
και τα πάντα κατορθώνω
Δεν θέλω να θυμάμαι στα νιάτα μου πόνο
Δικές σας ανασφάλειες εγώ δεν θα πληρώνω

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Ποιήματα, Πίνακες και Ρητά

Μετά από μια πρόσκληση της καθηγήτριάς μας σε ένα μπλοκοπαίχνιδο, μας ζητήθηκε να αναφέρουμε κάποιο ποιήμα και ένα έργο τέχνης, τα οποία τρυπάνε την ψυχή μας και παραμένουν για πάντα εκεί.

"HikariNoKage"
Θα πρέπει να συμφωνήσω με το "Όσο μπορείς" του Καβάφη, αλλά θα συμπληρώσω και ένα ποιηματάκι που μου έστειλε πριν από λίγο καιρό μια φίλη μου. Το ποιήμα είναι γραμμένο στα αγγλικά έτσι θα γράψω μία απλή μετάφραση. Ο τίτλος του είναι "Διαφορετικός" ("Different")

<ΠΟΙΗΜΑ>
"Διαφορετικός"


Πώς είμαστε τόσο "διαφορετικοί";
Αν το "διαφορετικό" είναι απλώς ένα πράγμα;
Αν όλοι έχουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά
Τί φέρνει το "διαφορετικό";

Άνθρωποι γεμάτοι μίσος
Προφανώς δεν μπορούν να δουν
Ότι δεν υπάρχουν πραγματικές "διαφορές"
Μεταξύ εμένα κι εσένα

Η εμφάνιση δεν μπορεί να δείξει "διαφορά"
Αν βρίσκεται εκεί μόνο για να φαίνεται
Αν δεν μοιάζεις με κάποιον άλλο,
γιατί είναι όλοι τόσο κακοί;

Αν το να είσαι "διαφορετικός" είναι το λάθος
Τότε προτιμώ να μην είμαι σωστή
Και θέλω να ζήσω τη ζωή μου
Δίνοντας μια "διαφορετική" μάχη!

"Ανώνυμος"

Το ποιήμα αυτό έχει γραφτεί από ένα παιδί, που αδυνατούσε να καταλάβει μέχρι την ηλικία των 11, γιατί το αντιμετώπιζαν τόσο σκληρά μόνο και μόνο επειδή ήταν "διαφορετικό". Το ποιήμα γράφτηκε στα 12-13 του χρόνια, όταν πλέον κατάλαβε ότι είναι καλύτερα να είσαι "διαφορετικός" παρά να προσποιήσαι.

<ΡΗΤΟ>
"Αν δεν μπορείς να πετάξεις, τρέχα! Αν δεν μπορείς να τρέξεις, περπάτα! Αν δεν μπορείς να περπατήσεις, μπουσούλα! Αλλά ό,τι και αν γίνει, ποτέ μα ποτέ μη σταματήσεις να προχωράς μπροστά."

και

"Η μόνη πραγματική γνώση βρίσκεται στο να γνωρίζεις ότι δεν ξέρεις τίποτα."

και

"Ένας σοφός άνθρωπος δεν χρειάζεται συμβουλές και ένας χαζός δεν θα τις δεχθεί."

<"amazone"> Μου ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω ένα μόνο ποίημα για αυτήν την ανάρτηση.Είναι αρκετά τα ποιήματα, τα οποία με ταξιδεύουν και με συγκινούν καθώς τα διαβάζω.
Θαυμάζω ιδιαίτερα τα ποιήματα του Ελύτη και του Καβάφη.

ΚΑΒΑΦΗΣ
Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
Μου ερέσει αυτό το ποιήμα γιατί δίνει μια σημαντική συμβουλή.Ακόμα και αν κάποιος έχει προβλήματα ας προσπαθήσει να τα ξεχάσει,αλλά χωρίς να ξεχάσει τον εαυτό του. Μπορείτε να βρείτε τα έργα του Καβάφη εδώ: http://cavafis.compupress.gr/index3.htm


ΕΛΥΤΗΣ
Ήλιος ο Πρώτος

Ψηλά μ' έναν πυρσό από στάχυα η λεβεντιά
Προχωρεί μεσ' στα κύματα και τραγουδάει:
Ώ παιδιά που με νιώθετε - πατριωτάκια του ήλιου
Με βέργες και παράξενα πουλιά στα χέρια

Με χλοερές καρδιές και μάτια καθαρά
Που ακούτε από τις παραλίες της ανατολής να βουϊζει
Ζεσταίνοντας στην αγκαλιά σας ένα φως απέραντο
Από την άκρη τ' ουρανού ως το βάθος της καρδιάς
Με πείσμα πορφυρό - πατριωτάκια του ήλιου.

Ακούστε με είμαι από τους δικούς σας δώστε μου ένα χέρι
Που ν' αγαπάει - μεμιάς να κόβει ολόκληρα τα όνειρα
Να κολυμπάει ελεύθερα στα νιάτα των νεφών
Η γη μιλάει κι ακούγεται απ' το ρίγος των ματιών.

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο
Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουνΑεροβάτες

Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας
Ένας θεός το ξέρει.
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου, όσοι δεν ένιωσαν ποτέ, με τί
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
Χτίζουμε, ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!

Ο Ελύτης είναι ένας ταξιδευτής.Με τα ποιήματά του μας τονίζει την ομορφιά των απλών δώρων που μας δώθηκαν, όπως ο ήλιος και που εμείς αδιαφορούμε γι'αυτά και κρατάμε
απαξιωτική στάση,θεωρώντας τα δεδομένα.Επέλεξα αυτό το ποιήμα γιατί λατρεύω τον ήλιο.
Το χρυσό του χρώμα,τις ηλιαχτίδες που με ξυπνάνε γλυκά χαϊδεύντας τα μάγουλά μου....
Μπορείτε να βρήτε τα ποιήματά του εδώ: http://www.magikokouti.gr/elytis.htm

΄ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ-ΠΙΝΑΚΑΣ




Μου αρέσει να βλέπω τα φωτισμένα προσωπάκια αυτών των μικρών καλλιτεχνών,και επίσης μου αρέσει που η κυρία εκνευρίζεται,ενώ οι μικροί μουσικοί το διασκεδάζουν.
(Πρέπει να χαιρόμαστε για τα παιδιά και για καθετι που καταφέρνουν,και όχι να τους φωνάζουμε και να νευριάζουμε διαρκώς!!!)

ΡΗΤΑ
1.Μια λέξη μας απελευθερώνει από τους πόνους της ζωής.Κι αυτή η λέξη είναι αγάπη
(Σοφοκλής)
2.Αλίμονο σπούδασα φιλισοφία,ιατρική και νομική και θεολογία,για να 'μαι εδώ με τόσα φώτα,τόσο μωρό όσο και πρώτα. (Μονόλογος του Φάουστ-Γκαίτε)
3.Φίλος είναι ένας άνθωπος ,με τον οποίο τολμάς να είσαι ο εαυτός σου(Π.Μπράουν)